اشک چشمان شما آئینه ای را تیره کرد
جسم بی جان شما هر دیده ای را خیره کرد
قرص نان تنها نیاز کودکان شهر بود
گوئیا با این جماعت آسمان هم قهر بود
کودکی آغوش مادر جسم او در خواب شد
پیش چشمان پدر او ذره ذره آب شد
بین هر درد و مصیبت برتر از این درد نیست
در میان این همه نامردمی یک مرد نیست